De Kift – Uitpuilende Ogen

Mijn geest heeft vier en een half uur lang opgesloten gezeten en naar de vrijheid gesmacht. En nu laat ik hem los. Dan kan hij eindelijk eens feest vieren en zich lekker helemaal laten gaan
Ik heb een glas en een broodje. En ik heb een ziel die op het ogenblik nog maar op een heel klein kiertje openstaat voor de werkelijkheid om me heen
Zit mee aan mijn dis!

Maar toen ik alles achter de knopen had, wat er toen gebeurde–het kunnen vijf minuten geweest zijn, maar ook wel zeven. Vijf of zeven? ik weet het niet
Ik wervelde rond als een stuk wrakhout in de branding. En in een heel klein hoekje van mijn bewustzijn bewaar ik nog de herinnering dat ik eindelijk de elementen de baas werd

Ik streek mijn haar glad en ging zitten. De andere mensen keken me onverschillig aan, met ronde ogen waar geen enkele uitdrukking in lag
Ik mag dat wel. Ik mag het wel dat de mensen in mijn land van die ronde, uitpuilende ogen hebben. En ik ben blij dat ik geboren en getogen ben onder de toeziende blik van deze ogen
Alleen bedenk ik me opeens iets dat niet zo best is. Als ze me nou eens hebben gezien?

Ach nou ja, laat ook maar. Al zou iemand het hebben gezien, wat kan het ook schelen? Misschien was ik wel iets aan het repeteren